semaver
New member
Vassili Golod (29), Eylül 2022’den bu yana ARD’nin Ukrayna muhabirliğini yapıyor. Ondan önce ilk olarak Londra ve Köln’de çalıştı. Ayrıca Jan Kawelke ve Salwa Houmsi ile birlikte “Machiavelli – Rap & Politik” adlı podcast’i hazırlıyor. Golod, Ukrayna’nın Kharkiv şehrinde doğdu, babası Ukraynalı, annesi Rus. Aşağı Saksonya, Bad Pyrmont’ta büyüdü. 13 Ocak Pazartesi günü, ilk olarak saat 20:15’te “Ukrayna – Hayatta Savaş” başlıklı 45 dakikalık bir rapor yayınlanacak. İçinde Golod, Ukrayna’daki çeşitli kişilere eşlik etti ve izlenimlerini belgeselde işledi.
Vassili Golod, bugünlerde önemli bir iş olan ARD’nin Ukrayna muhabirisiniz. Bu sorumlulukla nasıl başa çıkıyorsunuz?
Raporlama konusunda çok yüksek standartlarım vardır. Çok veya az kişinin izlemesinden tamamen bağımsız. Yazdıklarımızın doğru olması önemlidir. Bu benim bir muhabir olarak kişisel sorumluluğum ve bir kamu hizmeti aracı olarak ortak sorumluluğumuzdur. Daha önce Büyük Britanya’dan da haber yaptım ve WDR Haber Odası’nın başkanıydım. Gazetecilik standardı her yerde aynı. Ukrayna ile ilgili olarak, ülkeye ve sosyo-politik duruma da çok aşinayım. Bir yandan bu biyografik olarak aile köklerimden kaynaklanıyor. Çalışmalarım sırasında, Ukrayna ve Rusya tarihini bilimsel olarak ele aldım ve daha saldırı savaşı başlamadan önce her iki ülke hakkında rapor verdim.
Babası Ukraynalı ve annesi Rus. Ukrayna’yı böyle görmek size ne hissettiriyor? Bir gazeteci olarak kendinizi bundan nasıl uzaklaştırabilirsiniz – yoksa bu durumda bu o kadar önemli değil mi?
Aslında çok önemli. Gazetecilik zanaatında ustalaşmak çok önemlidir. Kharkiv’de doğdum, annem Rus tanklarının da yapıldığı Urallardaki Nizhny Tagil’den geliyor. İki yaşımdan beri Bad Pyrmont’ta büyüdüm. Bütün bunlar biyografimi şekillendiriyor. Ama her şeyden önce kendimi bir gazeteci olarak tanımlıyorum. Kesin ve anlaşılır bir şekilde raporlamak benim için en yüksek önceliğe sahiptir. Dili de anlıyorum ve bölge bilgim sayesinde başlangıç pozisyonunu net bir şekilde değerlendirebiliyorum. Ukrayna, kendi topraklarını savunan demokratik bir devlettir. Ahlaki olarak ve uluslararası hukuka göre, Ukrayna bunu yapmaya her türlü hakka sahiptir. Rusya, uluslararası hukuku ihlal ederek Ukrayna’yı işgal eden otokratik bir devlettir. Bunu açıkça belirtmelisiniz. Ancak bu, raporlama alanımdaki diğer alanlara yakından bakmayacağım gerçeğini değiştirmiyor.
+++ Canlı blogda Ukrayna’ya karşı savaşla ilgili tüm gelişmeler +++
Örneğin ne?
Yolsuzluk, savaş sırasında bile Ukrayna’da bir sorun olmaya devam ediyor. Altyapı bakan yardımcısı 400.000 dolarlık rüşvet aldığı için kovuldu. Jeneratörlere ayrılan devlet fonları zimmete geçirildiğinde başka tarafa bakmalı. Milyonlar acı çekerken birileri zengin olmaya çalışıyor. Bu iğrenç.
Savaş aynı zamanda bu yolsuzlukla mücadele için fırsatlar sunuyor mu, yoksa bunun için yeterli zaman yok mu?
Ukrayna halkı iki savaş yürüttüğünü söylüyor. Rusya’ya karşı bir savunma savaşı ve iç yolsuzluğa karşı bir savaş. Toplum hiçbir koşulda yolsuzlukla mücadeleyi yarım bırakmak istemez. 2013 ve 2014’te Meydan’daki insanlar, yozlaşmış Başkanları Yanukoviç’i ve ülkelerinin AB yolunu protesto etti. O zamandan beri Ukrayna’da çok şey oldu. Aynı zamanda, savaşın ortasında bile daha çok şeyin olması gerektiği herkes için açık.
Sivil toplumdan insanlarla da sık sık konuşurlar. Her yerde olumlu karşılandınız mı yoksa şüpheler de var mı?
Ukrayna’da gazetecilere karşı büyük bir açıklık var. Basın özgürlüğü Ukrayna toplumu için değerli bir varlıktır. İnsanlar, ülkelerinde olup bitenleri haber yaptığımız için genellikle bize şükranla bakarlar. Ne olduğunu gösteriyoruz, aynı zamanda Rusya’da çok fazla propaganda var. Ukrayna’da birçok kişinin Rusya’da akrabaları var. Örneğin, Rusya sınırına 15 kilometre uzaklıktaki Slatyne kasabasında bir kadınla tanıştım. Bu köy neredeyse tamamen yok edildi. Bana evinin kalıntılarını gösterdi ve Rusya’daki akrabalarının Ukrayna’ya karşı savaşı desteklediğini söyledi. Artık onun için dayanılmaz olduğu için tüm aile ilişkilerini kopardı.
Onların dilini konuştuğun için insanlarla bağlantı kurmanı kolaylaştırıyor mu?
Evet elbette. Rusça konuşuyorum çünkü uzun süredir çoğunlukla Rusça konuşulan bir şehir olan Kharkiv’de doğdum. Ancak Ukrayna’da pek çok kişi artık Rusçayı saldırganın dili olarak gördüğü için konuşmak istemiyor. Hayatları boyunca Rusça konuşan insanlar bile artık Ukraynaca öğreniyor. Ukraynaca anlıyorum ve konuşmayı öğreniyorum. Bu kesinlikle bir avantaj çünkü insanlar beni Rusça anlıyor ve ben de onları anlıyorum.
Ailenizde durum nasıl: Savaşla ilgili tartışmalar var mı? Rus büyükannenin de propagandaya inandığını okumuştum.
Rus büyükanne ve büyükbabam o zamandan beri vefat etti. Rusya, insanların zihnindeki savaşı yıllar önce başlattı. Bunu ilk kez yaklaşık on yıl önce büyükannemin Nizhny Tagil’deki mutfağında hissettim. Ukrayna hakkında televizyonda duyduğu şeyleri söylemekten nefret ediyordu. Doğduğum ülke hakkında. Ve o orada olmadan veya orada herhangi bir teması olmadan. Basitçe Rus devlet televizyonundan gelen dezenformasyona dayanıyor. Rusya’daki ezici çoğunluğun saldırı savaşına karşı hiçbir şey yapmamasına yol açan şey, diğer şeylerin yanı sıra, devlet propagandasının etkisidir. Ve hiçbir şey yapmadan, insanlar savaşı destekliyor. Ne yazık ki bu sessiz çoğunluğun bir parçası olan arkadaşlarım ve akrabalarım da var.
:format(webp)/cloudfront-eu-central-1.images.arcpublishing.com/madsack/E3J7VWSOTJATVEAWQMC2PXDEOI.jpg)
“Zor ama adil” bir programda uzman olarak: ARD muhabiri Vassili Golod.
© Kaynak: WDR/Dirk Borm
Gerçeklerin savaşını destekleyen tanıdıkları ikna etmeye mi çalışıyorsunuz?
Etrafımda biri yanlış bilgi yayarsa ve Ukrayna’da bir “Nazi rejimi” olduğundan bahsederse, gerçeklerle çelişir ve tartışırım. Örneğin, aşırı sağcı partilerin parlamentoya bile girmemiş olması. Genel olarak, Almanya’da Ukrayna’dakinden daha fazla Naziyle tanıştım. Ve Rusya’da daha da fazla Nazi gördüm. Rusya Devlet Başkanı Ukrayna’nın devlet olduğunu reddediyor. Bunu tartışmaya çalışıyorum. Ancak her gün televizyonda aralarından seçim yapabileceğiniz birkaç komplo efsanesi sunulduğunda, gerçekler birdenbire artık bir kategoriye girmiyor. Sonra sadece duygusal seviye var.
Devlet televizyonundan etkilenmenin de bir kuşak sorunu olduğu izlenimine sahip misiniz?
Bu bir nesil meselesi, ama sadece değil. Elbette özellikle yaşlılar televizyon izliyor. Ama televizyonda yapılanlar artık sosyal medya kanallarında da paylaşılıyor. Rus devleti çevrimiçi propagandaya çok para yatırıyor. Rusya’da da devlet ile halkı arasında bir tür toplumsal sözleşme vardır. Devlet siyaseten istediğini yapar ve halk onun siyasetine karışmadığı sürece onları kendi haline bırakır. İnsanlar siyasete atılıp devleti eleştirdiği an başı belaya giriyor. Rus sivil toplumu uzun süredir baskı altındadır. Putin Rusya’sı da uzun yıllardır bir iç mücadele veriyor. Bu nedenle gençler de dahil olmak üzere “Ne yapmalıyım? Benim devletle işim olmaz.” Bu bir yanılgıdır. Otokratik koşullarda çok zor olsa da elbette bir şeyler yapabilirler. Herkes kendine sormalı: Devletiniz komşu devlette insanları öldürürken ve devletinizin askerleri insanlara tecavüz ederken hiçbir şey yapmamak mantıklı mı?
Bir TV ekibiyle savaş halindeki bir ülkeyi dolaşmak nasıl oluyor?
Araştırmaya yardımcı olacak bağlantıları ve deneyimi olan yerel Ukraynalı personelimiz var. Ayrıca seyahate çıkmadan önce güvenlik durumunu değerlendiren bir güvenlik danışmanları ekibimiz var. Gereksiz riskler almamaya kendim karar verdim. Ben tehlike arayan klasik bir savaş muhabiri değilim. Savaş halindeki bir ülkede muhabirim.
TV neredeyse her zaman hareketli görüntüler anlamına gelir. Ne zaman çekim yapıyorsun, ne zaman yapmıyorsun?
Ocak ayında Ukrayna İçişleri Bakanı’nı taşıyan helikopter düştüğünde, helikopterin parçaları bir anaokulunun üzerine düştü. Bir çocuk da öldü. Kaza mahalline vardığımızda ölen çocuğun ailesine nasıl haber verildiğini gördük. Bu asla unutmayacağım bir şey. Ama bu aynı zamanda, bu ailenin mahremiyetini etkilediği için çekmemeye karar verdiğimiz bir şey. Mümkün olduğunca göstermeye çalışıyoruz çünkü bu savaşta neler olduğunu göstermek önemli.
Böyle kaderlerle yüzleşmek size ne hissettiriyor?
Bu bana tekrar tekrar gösteriyor ki 24 Şubat 2022’den beri bu ülkede bu savaştan bir şekilde etkilenmeyen tek bir kişi bile yok. Her şeyin normal olduğunu hisseden insanlarda bile içte hiçbir şey normal değildir. Her an bir şeylerin olabileceği hissi her zaman vardır. O duygu ve yaşananların bilgisi sonsuza kadar kalacak ve nesilleri şekillendirecek. Ukrayna’da, Avrupa’da ve muhtemelen dünyanın her yerinde. Rusya’nın acımasız saldırı savaşı, büyük bir tabu ihlalidir.
Bunu özellikle hangi anlarda hissediyorsunuz?
Mesela “War in Life” belgeselinde askerler için müzik yapan sanatçılara eşlik ettiğimizde. Onlarla birlikte bir gösteriye gittik ve yolda aynı anda roketler Kiev’i vurdu. Güvenlik danışmanımız çekimi durdurmayı önerdi. Ancak sanatçılar daha da ileri gitmek istediler ve ekip olarak bu riski almaya karar verdik çünkü bu belgeselin bir parçası. Çıktığımızda, olanları belgelemiyoruz. Böyle bir durumda kendinizi gerçekten rahat hissetmiyorsunuz ama bu da savaş bölgesinde çalışmanın bir parçası.
:format(webp)/cloudfront-eu-central-1.images.arcpublishing.com/madsack/CLSFBPJXBJB4VCI2Y4HACLITE4.jpg)
Ukrayna Devlet Başkanı Volodymyr Zelenskyj, ARD muhabiri Vassili Golod ile yaptığı röportajda.
© Kaynak: ARD/Robin Drescher
Sadece ülkedeki insanlarla konuşmuyorsun, son zamanlarda Selenskyj ile de röportaj yaptın. Onunla ne kadar zamanınız oldu ve bunun ne kadarı televizyonda geçti?
ARD medya kütüphanesinde bulunan 38 dakikalık versiyonu tam konuşmadır. “Odak Noktası”nda iki alıntı yayınlandı. Doğrusal programda hala sınırlı yayın süreleri vardır. Ancak, ilgilenen herkesin sohbetin tamamını izleyebilmesi ve böylece Ukrayna Devlet Başkanı’nın nasıl düşündüğünü ve tartıştığını anlayabilmesi bizim için önemliydi.
Vassili Golod, bugünlerde önemli bir iş olan ARD’nin Ukrayna muhabirisiniz. Bu sorumlulukla nasıl başa çıkıyorsunuz?
Raporlama konusunda çok yüksek standartlarım vardır. Çok veya az kişinin izlemesinden tamamen bağımsız. Yazdıklarımızın doğru olması önemlidir. Bu benim bir muhabir olarak kişisel sorumluluğum ve bir kamu hizmeti aracı olarak ortak sorumluluğumuzdur. Daha önce Büyük Britanya’dan da haber yaptım ve WDR Haber Odası’nın başkanıydım. Gazetecilik standardı her yerde aynı. Ukrayna ile ilgili olarak, ülkeye ve sosyo-politik duruma da çok aşinayım. Bir yandan bu biyografik olarak aile köklerimden kaynaklanıyor. Çalışmalarım sırasında, Ukrayna ve Rusya tarihini bilimsel olarak ele aldım ve daha saldırı savaşı başlamadan önce her iki ülke hakkında rapor verdim.
Babası Ukraynalı ve annesi Rus. Ukrayna’yı böyle görmek size ne hissettiriyor? Bir gazeteci olarak kendinizi bundan nasıl uzaklaştırabilirsiniz – yoksa bu durumda bu o kadar önemli değil mi?
Aslında çok önemli. Gazetecilik zanaatında ustalaşmak çok önemlidir. Kharkiv’de doğdum, annem Rus tanklarının da yapıldığı Urallardaki Nizhny Tagil’den geliyor. İki yaşımdan beri Bad Pyrmont’ta büyüdüm. Bütün bunlar biyografimi şekillendiriyor. Ama her şeyden önce kendimi bir gazeteci olarak tanımlıyorum. Kesin ve anlaşılır bir şekilde raporlamak benim için en yüksek önceliğe sahiptir. Dili de anlıyorum ve bölge bilgim sayesinde başlangıç pozisyonunu net bir şekilde değerlendirebiliyorum. Ukrayna, kendi topraklarını savunan demokratik bir devlettir. Ahlaki olarak ve uluslararası hukuka göre, Ukrayna bunu yapmaya her türlü hakka sahiptir. Rusya, uluslararası hukuku ihlal ederek Ukrayna’yı işgal eden otokratik bir devlettir. Bunu açıkça belirtmelisiniz. Ancak bu, raporlama alanımdaki diğer alanlara yakından bakmayacağım gerçeğini değiştirmiyor.
+++ Canlı blogda Ukrayna’ya karşı savaşla ilgili tüm gelişmeler +++
Örneğin ne?
Yolsuzluk, savaş sırasında bile Ukrayna’da bir sorun olmaya devam ediyor. Altyapı bakan yardımcısı 400.000 dolarlık rüşvet aldığı için kovuldu. Jeneratörlere ayrılan devlet fonları zimmete geçirildiğinde başka tarafa bakmalı. Milyonlar acı çekerken birileri zengin olmaya çalışıyor. Bu iğrenç.
Savaş aynı zamanda bu yolsuzlukla mücadele için fırsatlar sunuyor mu, yoksa bunun için yeterli zaman yok mu?
Ukrayna halkı iki savaş yürüttüğünü söylüyor. Rusya’ya karşı bir savunma savaşı ve iç yolsuzluğa karşı bir savaş. Toplum hiçbir koşulda yolsuzlukla mücadeleyi yarım bırakmak istemez. 2013 ve 2014’te Meydan’daki insanlar, yozlaşmış Başkanları Yanukoviç’i ve ülkelerinin AB yolunu protesto etti. O zamandan beri Ukrayna’da çok şey oldu. Aynı zamanda, savaşın ortasında bile daha çok şeyin olması gerektiği herkes için açık.
Sivil toplumdan insanlarla da sık sık konuşurlar. Her yerde olumlu karşılandınız mı yoksa şüpheler de var mı?
Ukrayna’da gazetecilere karşı büyük bir açıklık var. Basın özgürlüğü Ukrayna toplumu için değerli bir varlıktır. İnsanlar, ülkelerinde olup bitenleri haber yaptığımız için genellikle bize şükranla bakarlar. Ne olduğunu gösteriyoruz, aynı zamanda Rusya’da çok fazla propaganda var. Ukrayna’da birçok kişinin Rusya’da akrabaları var. Örneğin, Rusya sınırına 15 kilometre uzaklıktaki Slatyne kasabasında bir kadınla tanıştım. Bu köy neredeyse tamamen yok edildi. Bana evinin kalıntılarını gösterdi ve Rusya’daki akrabalarının Ukrayna’ya karşı savaşı desteklediğini söyledi. Artık onun için dayanılmaz olduğu için tüm aile ilişkilerini kopardı.
Onların dilini konuştuğun için insanlarla bağlantı kurmanı kolaylaştırıyor mu?
Evet elbette. Rusça konuşuyorum çünkü uzun süredir çoğunlukla Rusça konuşulan bir şehir olan Kharkiv’de doğdum. Ancak Ukrayna’da pek çok kişi artık Rusçayı saldırganın dili olarak gördüğü için konuşmak istemiyor. Hayatları boyunca Rusça konuşan insanlar bile artık Ukraynaca öğreniyor. Ukraynaca anlıyorum ve konuşmayı öğreniyorum. Bu kesinlikle bir avantaj çünkü insanlar beni Rusça anlıyor ve ben de onları anlıyorum.
Ailenizde durum nasıl: Savaşla ilgili tartışmalar var mı? Rus büyükannenin de propagandaya inandığını okumuştum.
Rus büyükanne ve büyükbabam o zamandan beri vefat etti. Rusya, insanların zihnindeki savaşı yıllar önce başlattı. Bunu ilk kez yaklaşık on yıl önce büyükannemin Nizhny Tagil’deki mutfağında hissettim. Ukrayna hakkında televizyonda duyduğu şeyleri söylemekten nefret ediyordu. Doğduğum ülke hakkında. Ve o orada olmadan veya orada herhangi bir teması olmadan. Basitçe Rus devlet televizyonundan gelen dezenformasyona dayanıyor. Rusya’daki ezici çoğunluğun saldırı savaşına karşı hiçbir şey yapmamasına yol açan şey, diğer şeylerin yanı sıra, devlet propagandasının etkisidir. Ve hiçbir şey yapmadan, insanlar savaşı destekliyor. Ne yazık ki bu sessiz çoğunluğun bir parçası olan arkadaşlarım ve akrabalarım da var.
“Zor ama adil” bir programda uzman olarak: ARD muhabiri Vassili Golod.
© Kaynak: WDR/Dirk Borm
Gerçeklerin savaşını destekleyen tanıdıkları ikna etmeye mi çalışıyorsunuz?
Etrafımda biri yanlış bilgi yayarsa ve Ukrayna’da bir “Nazi rejimi” olduğundan bahsederse, gerçeklerle çelişir ve tartışırım. Örneğin, aşırı sağcı partilerin parlamentoya bile girmemiş olması. Genel olarak, Almanya’da Ukrayna’dakinden daha fazla Naziyle tanıştım. Ve Rusya’da daha da fazla Nazi gördüm. Rusya Devlet Başkanı Ukrayna’nın devlet olduğunu reddediyor. Bunu tartışmaya çalışıyorum. Ancak her gün televizyonda aralarından seçim yapabileceğiniz birkaç komplo efsanesi sunulduğunda, gerçekler birdenbire artık bir kategoriye girmiyor. Sonra sadece duygusal seviye var.
Devlet televizyonundan etkilenmenin de bir kuşak sorunu olduğu izlenimine sahip misiniz?
Bu bir nesil meselesi, ama sadece değil. Elbette özellikle yaşlılar televizyon izliyor. Ama televizyonda yapılanlar artık sosyal medya kanallarında da paylaşılıyor. Rus devleti çevrimiçi propagandaya çok para yatırıyor. Rusya’da da devlet ile halkı arasında bir tür toplumsal sözleşme vardır. Devlet siyaseten istediğini yapar ve halk onun siyasetine karışmadığı sürece onları kendi haline bırakır. İnsanlar siyasete atılıp devleti eleştirdiği an başı belaya giriyor. Rus sivil toplumu uzun süredir baskı altındadır. Putin Rusya’sı da uzun yıllardır bir iç mücadele veriyor. Bu nedenle gençler de dahil olmak üzere “Ne yapmalıyım? Benim devletle işim olmaz.” Bu bir yanılgıdır. Otokratik koşullarda çok zor olsa da elbette bir şeyler yapabilirler. Herkes kendine sormalı: Devletiniz komşu devlette insanları öldürürken ve devletinizin askerleri insanlara tecavüz ederken hiçbir şey yapmamak mantıklı mı?
Bir TV ekibiyle savaş halindeki bir ülkeyi dolaşmak nasıl oluyor?
Araştırmaya yardımcı olacak bağlantıları ve deneyimi olan yerel Ukraynalı personelimiz var. Ayrıca seyahate çıkmadan önce güvenlik durumunu değerlendiren bir güvenlik danışmanları ekibimiz var. Gereksiz riskler almamaya kendim karar verdim. Ben tehlike arayan klasik bir savaş muhabiri değilim. Savaş halindeki bir ülkede muhabirim.
TV neredeyse her zaman hareketli görüntüler anlamına gelir. Ne zaman çekim yapıyorsun, ne zaman yapmıyorsun?
Ocak ayında Ukrayna İçişleri Bakanı’nı taşıyan helikopter düştüğünde, helikopterin parçaları bir anaokulunun üzerine düştü. Bir çocuk da öldü. Kaza mahalline vardığımızda ölen çocuğun ailesine nasıl haber verildiğini gördük. Bu asla unutmayacağım bir şey. Ama bu aynı zamanda, bu ailenin mahremiyetini etkilediği için çekmemeye karar verdiğimiz bir şey. Mümkün olduğunca göstermeye çalışıyoruz çünkü bu savaşta neler olduğunu göstermek önemli.
Böyle kaderlerle yüzleşmek size ne hissettiriyor?
Bu bana tekrar tekrar gösteriyor ki 24 Şubat 2022’den beri bu ülkede bu savaştan bir şekilde etkilenmeyen tek bir kişi bile yok. Her şeyin normal olduğunu hisseden insanlarda bile içte hiçbir şey normal değildir. Her an bir şeylerin olabileceği hissi her zaman vardır. O duygu ve yaşananların bilgisi sonsuza kadar kalacak ve nesilleri şekillendirecek. Ukrayna’da, Avrupa’da ve muhtemelen dünyanın her yerinde. Rusya’nın acımasız saldırı savaşı, büyük bir tabu ihlalidir.
Bunu özellikle hangi anlarda hissediyorsunuz?
Mesela “War in Life” belgeselinde askerler için müzik yapan sanatçılara eşlik ettiğimizde. Onlarla birlikte bir gösteriye gittik ve yolda aynı anda roketler Kiev’i vurdu. Güvenlik danışmanımız çekimi durdurmayı önerdi. Ancak sanatçılar daha da ileri gitmek istediler ve ekip olarak bu riski almaya karar verdik çünkü bu belgeselin bir parçası. Çıktığımızda, olanları belgelemiyoruz. Böyle bir durumda kendinizi gerçekten rahat hissetmiyorsunuz ama bu da savaş bölgesinde çalışmanın bir parçası.
Ukrayna Devlet Başkanı Volodymyr Zelenskyj, ARD muhabiri Vassili Golod ile yaptığı röportajda.
© Kaynak: ARD/Robin Drescher
Sadece ülkedeki insanlarla konuşmuyorsun, son zamanlarda Selenskyj ile de röportaj yaptın. Onunla ne kadar zamanınız oldu ve bunun ne kadarı televizyonda geçti?
ARD medya kütüphanesinde bulunan 38 dakikalık versiyonu tam konuşmadır. “Odak Noktası”nda iki alıntı yayınlandı. Doğrusal programda hala sınırlı yayın süreleri vardır. Ancak, ilgilenen herkesin sohbetin tamamını izleyebilmesi ve böylece Ukrayna Devlet Başkanı’nın nasıl düşündüğünü ve tartıştığını anlayabilmesi bizim için önemliydi.