Oscar’daki son olaylara kadar, film sezonunun en unutulmaz en iyi erkek oyuncu konuşması Caleb Landry Jones’a aitti. Temmuz ayında Cannes Film Festivali, Avustralya draması “Nitram”da (şimdi sinemalarda ve dijitalde) bir toplu nişancıyı canlandırdığı için Jones’a en iyi erkek tiyatrocu ödülünü verdi. 32 yaşındaki aktör daha önce iki kez Cannes’a gitmişti ve çok fazla içmek, çok az uyumak ve önemini ölçmek için yüzünü tarayan gözbebekleri hissetmekten kaynaklanan mide bulandırıcı gerginlikler yaşamıştı. (“LA, ama 50 kere” dedi.) Ama bu sefer, ödül podyumunu bayılan bir şezlong gibi tutarken tüm gözler ona dikildi. “Sanırım kusacağım,” diye tısladı. Seyirci, paniğinin birazcık olup olmadığından emin değilken titriyordu. Sonra Jones sahneden kaçtı ve arkasında bir çizgi film roadrunner’dan gelen toz bulutları gibi oyalanan birkaç nefes bıraktı: “Çok üzgünüm – bunu yapamam. Çok teşekkür ederim.”
“Görünmez olmak istedim,” diye anımsıyordu Jones. “Zorla kelimeler oluşturuyordum ve ‘Vazgeçmem gerek’ diye düşündüm.” Anı yeniden canlandırarak, “Caleb Landry Jooooones” diye böğürüyor, mühür alkışlıyor ve ardından sallanan heebie-jeebies’ini pandomim ediyor.
Hala tekdüze bir şekilde konuşan Teksas doğumlu aktör, Los Angeles’taki 101 yıllık harap kiralık evinin arka bahçesinde konuştuğumuz gün katlanarak daha rahat görünüyordu. Şehrin henüz soylu bir isme sahip olmayan bir köşesinde, etrafındaki insanlar (çoğunlukla) saat 2’de gitar çalmasına ya da kız arkadaşı sanatçı Katya Zvereva’yla birlikte gazeteye gitmesine aldırmıyorlar. sokak kedileri için ton balığı tabakları. Burada, bizim konuşmamız sırasında yaptığı gibi, Jones’un gün ışığında eklemleri birbiri ardına yuvarlayarak strese girmesinde bir sakınca yok. O öğleden sonra, dört kanal tedavisi için dişçiye gitti. “Bu yüzden içeri girmeden önce olabildiğince yükleniyorum.”
Jones, Los Angeles’taki evinde. Kredi… The New York Times için Chantal Anderson
“Görünmez” Jones için sıklıkla kullanılan bir kelime değildir. Kızıl saçlı aktör, 16 yaşında Coen kardeşlerin “No Country for Old Men”deki tek sahnelik rolü için ilk ekran seçmelerine katıldığından beri, kanlı bir Anton Chigurh’a bisikletle yaklaşan çocuk olarak ekranda belirgin bir varlık gösterdi. (Javier Bardem) ve unutulmaz repliği verdi, “Bayım, kolunuzdan bir kemik çıkmış.” Jones, Jordan Peele’nin “Get Out” filminde ırkçı oğul olarak tehditle karşı karşıya kaldı; Brandon Cronenberg’in biyo-korku filmi “Antiviral”de cildini hastalıklarla delik deşik etti; ve Safdie kardeşlerin “Cennet Ne Biliyor” filminde kendini ateşe verdi. Kariyerinin çoğunda, daha fazla gösterim süresi sunan daha az film yerine prestijli yönetmenler için – Jim Jarmusch, Sean Baker, Martin McDonagh, Lone Scherfig, David Lynch – için canlı küçük parçaları tercih etti.
Jones tuhaf bir asi türü; kurnaz bir James Dean klonu değil, kendi işini yapmaktan kendini alamayan bir kovboy. Aynı anda titiz ve özensizdir. Çocukluğunda obsesif kompulsif bozukluk teşhisi konduktan sonra, entropiyi hayatına davet etme ihtiyacının bilincine vardı. Evinde, beyni ayrıntılarla koşarken – dün geceki chimichurri’ye tam olarak iki çay kaşığı kırmızı biber mi koydu? — kargaşayı öngördü: pantolona bulaşmış boya, buruşuk kazak, kirli keçi sakalı. (Kesinlikle Cannes’daki yıpranmış bukleleri için bir tarak paketlememişe benziyordu.)
Röportaj sırasında bize daha fazla kahve ikram etmek için dışarı çıkan Zvereva, Jones’un sokakta ona ilk kez yaklaştığını söyledi. New York’ta, onu stüdyosuna davet ettikten sonra bile evsiz olduğunu düşündü ve sırayla, yönetmeni Jones’un dalga boyunda başka birini bulduğu için mutlu bir şekilde ağladığı film setine götürdü.
Dallas’ın hemen dışında büyüyen Jones, yaratıcılığını takip etmeye teşvik edildi. Bir özel eğitim öğretmeni ve bir müteahhit olan ebeveynleri, kontrplakların yerini sert ahşap plakalar alana kadar evin tüm zeminlerini çizmesine izin verdi. Annesi onu bale ve müzik kursuna yazdırdı, yerel sanatlar mıknatısı için seçmelere katılmaya teşvik etti ve saatlerce İngiliz komedisi “Monty Python” ve “Wallace and Gromit”in yanı sıra “Only Fools and Atlar.”
Oyuncu, Coen kardeşlerin gerilim filmi “No Country for Old Men”de tek sahnelik bir rol üstlendiğinden beri ekranda belirgin bir varlık gösterdi. ” Kredi… The New York Times için Chantal Anderson
Kilise çocuğuydu, X-Men çizgi romanlarını okumasına izin verilmiyordu ve “X-Men: First Class”ta Banshee oynayana kadar da okumadı. Müziği sevmesine – ve aslında, warbly psychedelia’nın ikinci albümünü henüz piyasaya sürmesine rağmen – uzun boylu bir genç olarak Jones, Nirvana’yı Hıristiyan grup DC Talk için salladı (bir keresinde onları Billy Graham için açmıştı). Bu, Bob Dylan’a saplanıp omuzlarını küçülterek ve dar pantolon giyerek yeni idolünü taklit edene kadardı.
“Bir şeyler beni çok etkiledi,” dedi Jones. Radiohead ve Bukowski gibi her yeni takıntı, onun sanatsal mizacını geçici olarak aşmanın bir yolunu buldu. “Bu yüzden oyunculuk bulmak güzel” diye ekledi. Bir karakteri, özellikle de seçimleri beklentilere meydan okuyan şifreli bir karakteri keşfetmek, ona kendi arzularıyla boğuşması için gereken dili verir.
“Nitram”ın yönetmeni Justin Kurzel Zoom aracılığıyla “O, birlikte çalıştığım en sürükleyici aktör” dedi. “O gerçek bir sanatçı.” Jones’a bunu yüzüne söylemek zor olsa da. “Caleb’i ne zaman övsen, onun rahatsız olduğunu görebiliyorum.” Filmleri, Avustralya hükümetini otomatik ve yarı otomatik silahları yasaklayan Ulusal Ateşli Silahlar Anlaşması’nı geçirmeye motive eden, Port Arthur, Tazmanya’daki 1996 toplu çekiminden esinlenmiştir. Aralık ayında Avustralya Sinema ve Televizyon Sanatları Akademisi Ödüllerini domine etti ve Jones’a ikinci en iyi erkek oyuncu heykelciği kazandırdı. (Bu sefer konuşmasını önceden kaydetmeyi başardı.)
Soldan, “Nitram”da Jones, Judy Davis ve Anthony LaPaglia. Kredi… IFC Films
Onun karakteri – Hapishanede kalan gerçek tetikçiyi yüceltmemek için sadece Nitram olarak anılır – filmde korkutucu derecede büyük bir çocuk gibi ilerliyor. Öfkelenir ve somurtur; her zaman kontrol edemediği nedenlerden dolayı reddedilmiş hissetmekten muzdariptir. Ve filmin sonunda, kendisini (ve parasını) karşılayan bir topluluk bulur: Görünürde dengesiz olan adama iyi davranan ve ona istediği tüfekleri satan silah dükkanları.
Avustralyalı çekim süresi boyunca boşa harcaması istenen Jones, daha fazla yer kaplamak için gizlice etli börek yemeyi seçti. “Hayır, ‘Şişko Bebek Adam’a gidiyoruz!” dedi kıkırdayarak. Filmin çoğu doğaçlamaydı. Bir sahneyi yüksek sesle oynarlar ve sonra sessiz kalmayı denerler. Kurzel, Nitram’ın kendini nasıl gördüğü ile diğerlerinin anlaşılmaz, öfkeli genç adamı nasıl algıladığı arasındaki farkı anlamak için Jones’a görevler verdi: kendini bir video kamerayla filme almak, bir günlükte karalamak. Jones, “Kendimi kaslarla çizerdim ve yanına ‘seksi’ yazardım” dedi.
“Caleb ile gerçekten tanışıp tanışmadığımdan emin değilim,” dedi “Nitram”da rol arkadaşı Judy Davis telefonla. “Her zaman bir Avustralya aksanı kullanırdı.” Anne ve oğul olarak cezalandırıcı sahneleri sırasında, kendisi de ödüllü bir sinema ustası olan Davis, Jones’un açık sözlülüğüne ve gösterişsizliğine hayran kaldı. “Muhtemelen birlikte çalıştığım en duyarlı aktör.” Sette olmadığı zamanlarda, yanlışlıkla gerçek sesini kullanması için onu tuzağa düşürmeye çalıştı. Sadece son gününde, çekimlerin bitiminden önce, Jones bir veda kucaklaşması için koşmak için karakterini kırarak onu şaşırttı.
Kariyerinin büyük bölümünde Jones, daha fazla gösterim süresi sunan daha az film yerine prestijli yönetmenler için canlı bit parçalarını tercih etti. Kredi… The New York Times için Chantal Anderson
Çekim, Kurzel’in ekran dışında tutmayı seçtiği son şiddet patlamasına yaklaşırken, Jones giderek daha fazla içine çekildi. Gerçek trajediye acı bir şekilde aşina olan yerel ekip, özellikle silahlar sete geldikten sonra Jones’la arasındaki mesafeyi korumaya başladı. Jones, “O kadar çok arkadaş bulamıyordum” dedi.
Bir sanatçının bu kadar yoğun malzemeyle uğraşırken dünyanın öbür ucunda evinden bu kadar yalnız hissetmesi acı verici gelebilir.
“Ama bu harika!” Jones ısrar etti. “Benim için gerçekten harikaydı çünkü nasıl davranacağımı bilmiyorum.” Belki de son sözü ödüllerine bırakmalı.
“Görünmez olmak istedim,” diye anımsıyordu Jones. “Zorla kelimeler oluşturuyordum ve ‘Vazgeçmem gerek’ diye düşündüm.” Anı yeniden canlandırarak, “Caleb Landry Jooooones” diye böğürüyor, mühür alkışlıyor ve ardından sallanan heebie-jeebies’ini pandomim ediyor.
Hala tekdüze bir şekilde konuşan Teksas doğumlu aktör, Los Angeles’taki 101 yıllık harap kiralık evinin arka bahçesinde konuştuğumuz gün katlanarak daha rahat görünüyordu. Şehrin henüz soylu bir isme sahip olmayan bir köşesinde, etrafındaki insanlar (çoğunlukla) saat 2’de gitar çalmasına ya da kız arkadaşı sanatçı Katya Zvereva’yla birlikte gazeteye gitmesine aldırmıyorlar. sokak kedileri için ton balığı tabakları. Burada, bizim konuşmamız sırasında yaptığı gibi, Jones’un gün ışığında eklemleri birbiri ardına yuvarlayarak strese girmesinde bir sakınca yok. O öğleden sonra, dört kanal tedavisi için dişçiye gitti. “Bu yüzden içeri girmeden önce olabildiğince yükleniyorum.”
Jones, Los Angeles’taki evinde. Kredi… The New York Times için Chantal Anderson
“Görünmez” Jones için sıklıkla kullanılan bir kelime değildir. Kızıl saçlı aktör, 16 yaşında Coen kardeşlerin “No Country for Old Men”deki tek sahnelik rolü için ilk ekran seçmelerine katıldığından beri, kanlı bir Anton Chigurh’a bisikletle yaklaşan çocuk olarak ekranda belirgin bir varlık gösterdi. (Javier Bardem) ve unutulmaz repliği verdi, “Bayım, kolunuzdan bir kemik çıkmış.” Jones, Jordan Peele’nin “Get Out” filminde ırkçı oğul olarak tehditle karşı karşıya kaldı; Brandon Cronenberg’in biyo-korku filmi “Antiviral”de cildini hastalıklarla delik deşik etti; ve Safdie kardeşlerin “Cennet Ne Biliyor” filminde kendini ateşe verdi. Kariyerinin çoğunda, daha fazla gösterim süresi sunan daha az film yerine prestijli yönetmenler için – Jim Jarmusch, Sean Baker, Martin McDonagh, Lone Scherfig, David Lynch – için canlı küçük parçaları tercih etti.
Jones tuhaf bir asi türü; kurnaz bir James Dean klonu değil, kendi işini yapmaktan kendini alamayan bir kovboy. Aynı anda titiz ve özensizdir. Çocukluğunda obsesif kompulsif bozukluk teşhisi konduktan sonra, entropiyi hayatına davet etme ihtiyacının bilincine vardı. Evinde, beyni ayrıntılarla koşarken – dün geceki chimichurri’ye tam olarak iki çay kaşığı kırmızı biber mi koydu? — kargaşayı öngördü: pantolona bulaşmış boya, buruşuk kazak, kirli keçi sakalı. (Kesinlikle Cannes’daki yıpranmış bukleleri için bir tarak paketlememişe benziyordu.)
Röportaj sırasında bize daha fazla kahve ikram etmek için dışarı çıkan Zvereva, Jones’un sokakta ona ilk kez yaklaştığını söyledi. New York’ta, onu stüdyosuna davet ettikten sonra bile evsiz olduğunu düşündü ve sırayla, yönetmeni Jones’un dalga boyunda başka birini bulduğu için mutlu bir şekilde ağladığı film setine götürdü.
Dallas’ın hemen dışında büyüyen Jones, yaratıcılığını takip etmeye teşvik edildi. Bir özel eğitim öğretmeni ve bir müteahhit olan ebeveynleri, kontrplakların yerini sert ahşap plakalar alana kadar evin tüm zeminlerini çizmesine izin verdi. Annesi onu bale ve müzik kursuna yazdırdı, yerel sanatlar mıknatısı için seçmelere katılmaya teşvik etti ve saatlerce İngiliz komedisi “Monty Python” ve “Wallace and Gromit”in yanı sıra “Only Fools and Atlar.”
Oyuncu, Coen kardeşlerin gerilim filmi “No Country for Old Men”de tek sahnelik bir rol üstlendiğinden beri ekranda belirgin bir varlık gösterdi. ” Kredi… The New York Times için Chantal Anderson
Kilise çocuğuydu, X-Men çizgi romanlarını okumasına izin verilmiyordu ve “X-Men: First Class”ta Banshee oynayana kadar da okumadı. Müziği sevmesine – ve aslında, warbly psychedelia’nın ikinci albümünü henüz piyasaya sürmesine rağmen – uzun boylu bir genç olarak Jones, Nirvana’yı Hıristiyan grup DC Talk için salladı (bir keresinde onları Billy Graham için açmıştı). Bu, Bob Dylan’a saplanıp omuzlarını küçülterek ve dar pantolon giyerek yeni idolünü taklit edene kadardı.
“Bir şeyler beni çok etkiledi,” dedi Jones. Radiohead ve Bukowski gibi her yeni takıntı, onun sanatsal mizacını geçici olarak aşmanın bir yolunu buldu. “Bu yüzden oyunculuk bulmak güzel” diye ekledi. Bir karakteri, özellikle de seçimleri beklentilere meydan okuyan şifreli bir karakteri keşfetmek, ona kendi arzularıyla boğuşması için gereken dili verir.
“Nitram”ın yönetmeni Justin Kurzel Zoom aracılığıyla “O, birlikte çalıştığım en sürükleyici aktör” dedi. “O gerçek bir sanatçı.” Jones’a bunu yüzüne söylemek zor olsa da. “Caleb’i ne zaman övsen, onun rahatsız olduğunu görebiliyorum.” Filmleri, Avustralya hükümetini otomatik ve yarı otomatik silahları yasaklayan Ulusal Ateşli Silahlar Anlaşması’nı geçirmeye motive eden, Port Arthur, Tazmanya’daki 1996 toplu çekiminden esinlenmiştir. Aralık ayında Avustralya Sinema ve Televizyon Sanatları Akademisi Ödüllerini domine etti ve Jones’a ikinci en iyi erkek oyuncu heykelciği kazandırdı. (Bu sefer konuşmasını önceden kaydetmeyi başardı.)
Soldan, “Nitram”da Jones, Judy Davis ve Anthony LaPaglia. Kredi… IFC Films
Onun karakteri – Hapishanede kalan gerçek tetikçiyi yüceltmemek için sadece Nitram olarak anılır – filmde korkutucu derecede büyük bir çocuk gibi ilerliyor. Öfkelenir ve somurtur; her zaman kontrol edemediği nedenlerden dolayı reddedilmiş hissetmekten muzdariptir. Ve filmin sonunda, kendisini (ve parasını) karşılayan bir topluluk bulur: Görünürde dengesiz olan adama iyi davranan ve ona istediği tüfekleri satan silah dükkanları.
Avustralyalı çekim süresi boyunca boşa harcaması istenen Jones, daha fazla yer kaplamak için gizlice etli börek yemeyi seçti. “Hayır, ‘Şişko Bebek Adam’a gidiyoruz!” dedi kıkırdayarak. Filmin çoğu doğaçlamaydı. Bir sahneyi yüksek sesle oynarlar ve sonra sessiz kalmayı denerler. Kurzel, Nitram’ın kendini nasıl gördüğü ile diğerlerinin anlaşılmaz, öfkeli genç adamı nasıl algıladığı arasındaki farkı anlamak için Jones’a görevler verdi: kendini bir video kamerayla filme almak, bir günlükte karalamak. Jones, “Kendimi kaslarla çizerdim ve yanına ‘seksi’ yazardım” dedi.
“Caleb ile gerçekten tanışıp tanışmadığımdan emin değilim,” dedi “Nitram”da rol arkadaşı Judy Davis telefonla. “Her zaman bir Avustralya aksanı kullanırdı.” Anne ve oğul olarak cezalandırıcı sahneleri sırasında, kendisi de ödüllü bir sinema ustası olan Davis, Jones’un açık sözlülüğüne ve gösterişsizliğine hayran kaldı. “Muhtemelen birlikte çalıştığım en duyarlı aktör.” Sette olmadığı zamanlarda, yanlışlıkla gerçek sesini kullanması için onu tuzağa düşürmeye çalıştı. Sadece son gününde, çekimlerin bitiminden önce, Jones bir veda kucaklaşması için koşmak için karakterini kırarak onu şaşırttı.
Kariyerinin büyük bölümünde Jones, daha fazla gösterim süresi sunan daha az film yerine prestijli yönetmenler için canlı bit parçalarını tercih etti. Kredi… The New York Times için Chantal Anderson
Çekim, Kurzel’in ekran dışında tutmayı seçtiği son şiddet patlamasına yaklaşırken, Jones giderek daha fazla içine çekildi. Gerçek trajediye acı bir şekilde aşina olan yerel ekip, özellikle silahlar sete geldikten sonra Jones’la arasındaki mesafeyi korumaya başladı. Jones, “O kadar çok arkadaş bulamıyordum” dedi.
Bir sanatçının bu kadar yoğun malzemeyle uğraşırken dünyanın öbür ucunda evinden bu kadar yalnız hissetmesi acı verici gelebilir.
“Ama bu harika!” Jones ısrar etti. “Benim için gerçekten harikaydı çünkü nasıl davranacağımı bilmiyorum.” Belki de son sözü ödüllerine bırakmalı.