Avustralya Mektubu Avustralya büromuzun haftalık bültenidir. E-posta ile almak için kaydolun.
Elvis Presley’i sevmeyi ilk öğrendiğimde, 20’li yaşlarımın başındaydım ve birkaç arkadaşımla bir şehirlerarası gezi sırasında Graceland’i ziyaret ediyordum. Oradaki karanlık bir tiyatroda konserlerinin videolarını izlediğimi, enerjisine ve yeteneğine hayran kaldığımı hatırlıyorum. Sırada Bağdat Elvis vardı.
2007’de Irak’taki savaşı izlediğimde, birlikte çalıştığımız bir fotoğrafçı tesadüfen “Şüpheli Akıllar”ın mükemmele yakın bir yorumunda ustalaşmıştı. Bir noktada, Dicle Nehri üzerindeki sağlam bir şekilde güçlendirilmiş yerleşkemizde, 1973 dolaylarında, ısmarlama beyaz bir tulum giyerek ortaya çıktı ve hepimizi, uzaktan mermilerin sesini boğmaya yetecek kadar gürültülü bir karaoke gecesine götürdü.
Ve sonra, Güney Yarımküre’deki (ve muhtemelen dünyadaki) en büyük yıllık Elvis şenliklerine ev sahipliği yapan Yeni Güney Galler kırsalındaki küçük kasaba Parkes vardı. Avustralya’ya geldiğimden beri bunu duyuyordum ama bu yıl gitmeye ve 11 yaşındaki kızımı da yanımda götürmeye karar verdim.
Gösteriden fazlasını arıyordum, gerçi bunlardan bolca vardı. Ben kalp arıyordum. Elvis’in hiç konser vermediği bir kıtanın ortasında neden 25.000 kişi ölü bir Amerikalı rockçıyı kutlamak için dışarı çıkıyor?
Temsil ediyormuş gibi göründüğü Amerika hakkında söylenecek bir şeyler olduğunu düşündüm; bu ülke, Amerika Birleşik Devletleri’nden daha iyimser, kaygısız, coşkulu ve aşırıydı. son birkaç yılda gördüğümüz daha ciddi ve öfkeli Amerika Birleşik Devletleri. Belki Elvis nostaljisi de Amerika nostaljisiydi?
Ama bulduklarım – makalemde görebileceğiniz gibi, Abigail Varney’den gelen harika fotoğraflarla – daha basit ve daha yereldi, hatta daha az derindi. Asıl mesele Amerika değildi. Küçük bir kasaba olan Avustralya ve katılımcı “bir şans ver” Avustralya, etkinliğe can veren şeydi.
Elvis’e saygı duruşunda bulunan sanatçılara ve Elvis’in ABD’deki evinden yola çıkan eski tur yöneticisine göre, tüm sosyal sınıflardan, siyasi görüşlerden ve yaştan Avustralyalıların giyinme, şarkı söyleme ve yürüyüş yapma olasılıkları daha yüksekti. Geçit törenine katılın veya ragbi oynayın, hepsi Elvis gibi giyinip birbirlerini katılmaya ve biraz eğlenmeye teşvik ederken.
Avustralyalı şenlik benzersizdi çünkü ciddi ile saçma arasındaki çizgi bulanıktı. Amerikalılar Elvis’i dinlerken ve ona hayran olurken, Avustralyalılar onu sahiplendiler.
Avustralya’nın insanları bir etkinliğe çekme eğilimi hakkında çok şey yazdım – bu, burada yayınladığım, “Into the Rip” adlı fikir odaklı hatıramın büyük bir parçası. ABD önümüzdeki birkaç ay içinde farklı bir başlıkla. Ancak Parkes’ta, yalnızca Elvis ile Avustralya’nın küçük bir kasabasının birleşiminin sağlayabileceği fazladan bir coşku katmanı vardı. Kızım onu sevdi. Ben de öyle yaptım.
Şimdi işte haftanın hikayeleri.
Avustralya ve Yeni Zelanda
Görevli bir mavi yayın balığı babası, muhtemelen döllediği ağızdan kuluçkaya yatan yumurtalar. Kredi… Janine Abecia
Avustralya’da daha fazla haber ve tartışma için güne yerel Sabah Brifinginizle başlayın ve Facebook grubumuzda bize katılın.
Elvis Presley’i sevmeyi ilk öğrendiğimde, 20’li yaşlarımın başındaydım ve birkaç arkadaşımla bir şehirlerarası gezi sırasında Graceland’i ziyaret ediyordum. Oradaki karanlık bir tiyatroda konserlerinin videolarını izlediğimi, enerjisine ve yeteneğine hayran kaldığımı hatırlıyorum. Sırada Bağdat Elvis vardı.
2007’de Irak’taki savaşı izlediğimde, birlikte çalıştığımız bir fotoğrafçı tesadüfen “Şüpheli Akıllar”ın mükemmele yakın bir yorumunda ustalaşmıştı. Bir noktada, Dicle Nehri üzerindeki sağlam bir şekilde güçlendirilmiş yerleşkemizde, 1973 dolaylarında, ısmarlama beyaz bir tulum giyerek ortaya çıktı ve hepimizi, uzaktan mermilerin sesini boğmaya yetecek kadar gürültülü bir karaoke gecesine götürdü.
Ve sonra, Güney Yarımküre’deki (ve muhtemelen dünyadaki) en büyük yıllık Elvis şenliklerine ev sahipliği yapan Yeni Güney Galler kırsalındaki küçük kasaba Parkes vardı. Avustralya’ya geldiğimden beri bunu duyuyordum ama bu yıl gitmeye ve 11 yaşındaki kızımı da yanımda götürmeye karar verdim.
Gösteriden fazlasını arıyordum, gerçi bunlardan bolca vardı. Ben kalp arıyordum. Elvis’in hiç konser vermediği bir kıtanın ortasında neden 25.000 kişi ölü bir Amerikalı rockçıyı kutlamak için dışarı çıkıyor?
Temsil ediyormuş gibi göründüğü Amerika hakkında söylenecek bir şeyler olduğunu düşündüm; bu ülke, Amerika Birleşik Devletleri’nden daha iyimser, kaygısız, coşkulu ve aşırıydı. son birkaç yılda gördüğümüz daha ciddi ve öfkeli Amerika Birleşik Devletleri. Belki Elvis nostaljisi de Amerika nostaljisiydi?
Ama bulduklarım – makalemde görebileceğiniz gibi, Abigail Varney’den gelen harika fotoğraflarla – daha basit ve daha yereldi, hatta daha az derindi. Asıl mesele Amerika değildi. Küçük bir kasaba olan Avustralya ve katılımcı “bir şans ver” Avustralya, etkinliğe can veren şeydi.
Elvis’e saygı duruşunda bulunan sanatçılara ve Elvis’in ABD’deki evinden yola çıkan eski tur yöneticisine göre, tüm sosyal sınıflardan, siyasi görüşlerden ve yaştan Avustralyalıların giyinme, şarkı söyleme ve yürüyüş yapma olasılıkları daha yüksekti. Geçit törenine katılın veya ragbi oynayın, hepsi Elvis gibi giyinip birbirlerini katılmaya ve biraz eğlenmeye teşvik ederken.
Avustralyalı şenlik benzersizdi çünkü ciddi ile saçma arasındaki çizgi bulanıktı. Amerikalılar Elvis’i dinlerken ve ona hayran olurken, Avustralyalılar onu sahiplendiler.
Avustralya’nın insanları bir etkinliğe çekme eğilimi hakkında çok şey yazdım – bu, burada yayınladığım, “Into the Rip” adlı fikir odaklı hatıramın büyük bir parçası. ABD önümüzdeki birkaç ay içinde farklı bir başlıkla. Ancak Parkes’ta, yalnızca Elvis ile Avustralya’nın küçük bir kasabasının birleşiminin sağlayabileceği fazladan bir coşku katmanı vardı. Kızım onu sevdi. Ben de öyle yaptım.
Şimdi işte haftanın hikayeleri.
Avustralya ve Yeni Zelanda
Görevli bir mavi yayın balığı babası, muhtemelen döllediği ağızdan kuluçkaya yatan yumurtalar. Kredi… Janine Abecia
Yüce Ağızla Tanışın, Farklı Bir Balık Türü Baba . Ağızdan kuluçka yoluyla yavrular için deva yapan Avustralya balıkları üzerinde yapılan bir araştırma, su altındaki şeylerin her zaman göründüğü kadar tek eşli olmadığını gösteriyor.
Avustralya, 1988’de bir Amerikalıyı Eşcinsel Karşıtı Öldürmekten 12 Yıl Aldı . ABD’li bir yüksek lisans öğrencisi olan Scott Johnson, önce intihar olarak görülen ancak erkek kardeşinin bırakmayı reddettiği bir davada uçurumdan aşağı itildi.
Helikopter Uzaydan Düşen Booster Roketini Yakaladı . 34 küçük uydudan oluşan bir yükü yörüngeye gönderdikten sonra, uzay şirketi Rocket Lab, roketin Pasifik Okyanusu’na sıçramadan önce 39 fit uzunluğundaki kullanılmış güçlendirici aşamasını yakalamak için bir helikopter kullandı.
Rock ‘n’ Roll Kralı Hala Avustralya’yı Şarkı Söyletiyor. Elvis hiçbir zaman “down under” konseri vermedi, ancak bu, on binlerce Avustralyalı’nın her yıl düzenlenen şenliklerde onu sahiplenmesine engel olmadı.
‘Tucker Carlson Tonight’ın Apokaliptik Dünya Görüşünün İçinde . New York Times’ın 1.150 bölümden oluşan bir analizi, Tucker Carlson’ın haftada beş gece aşırılıkçı fikirleri ve komplo teorilerini milyonlarca haneye nasıl ittiğini ortaya koyuyor.
Rusya’da Zafer Bayramı yaklaşırken, Tahminler Putin’in Ukrayna Hedefleri Üzerine Artıyor. Sovyetlerin Nazi Almanyası üzerindeki zaferini kutlayan Rus bayramı, Ukrayna ve NATO tarafından Rusya başkanının savaşta bir dönüş ilan etmesi için bir aşama olarak görülüyor.
Kürtaj Hapları Karaca Sonrası Amerika’da Bir Sonraki Savaş Alanı Olmak İçin Hazır. İlaçla düşük, hastaların erken gebelikleri evde sonlandırmasına olanak tanır. Bazı eyaletler bunu sınırlamak için hareket ederken, diğerleri erişimi genişletmek için çalışıyor.
Çok Yaldızlı, Küçük Suçlu . Met Gala 2022, zenginlik, aşırılık ve şöhret temalarını kutladı.
Avustralya’da daha fazla haber ve tartışma için güne yerel Sabah Brifinginizle başlayın ve Facebook grubumuzda bize katılın.